ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۱۵۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آنرا که قضا ز خیل عشاق نوشت</p></div>
<div class="m2"><p>آزاد ز مسجدست و فارغ ز کنشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دیوانهٔ عشق را چه هجران چه وصال</p></div>
<div class="m2"><p>از خویش گذشته را چه دوزخ چه بهشت</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 88

رباعی شمارهٔ ۱۶۰

آنرا که قضا ز خیل عشاق نوشت
آزاد ز مسجدست و فارغ ز کنشت
دیوانه عشق را چه هجران چه وصال
از خویش گذشته را چه دوزخ چه بهشت

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به این مفهوم می‌پردازد که کسی که عشق را تجربه کرده، از قضا و سرنوشت خویش آزاد است. عشق برای او نه به جدایی اهمیت دارد و نه به وصال، زیرا او از خود گذشته و دیگر برایش تفاوتی ندارد که در جهنم باشد یا بهشت. عشق او را به ورای همه این‌ها رهنمون می‌سازد.

رباعی شمارهٔ ۱۵۸

رباعی شمارهٔ ۱۵۹

هوش مصنوعی: کسی که سرنوشت او را در بین عاشقان نوشته، از همه‌ی محدودیت‌ها آزاد است و هیچ تعلقی به محل عبادت ندارد.

آنرا که قضا ز خیل عشاق نوشت

آزاد ز مسجدست و فارغ ز کنشت

هوش مصنوعی: محبوب دیوانه‌ی عشق، نه فرقی برایش دارد که دوری باشد یا نزدیکی، یا اینکه در گذشته‌اش چه تجربه‌هایی را پشت سر گذاشته، چه دردها و رنج‌هایی را احساس کرده یا خوشی‌ها را چشیده باشد.

دیوانهٔ عشق را چه هجران چه وصال

از خویش گذشته را چه دوزخ چه بهشت

رباعی شمارهٔ ۱۵۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها