ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۱۵۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سیمابی شد هوا و زنگاری دشت</p></div>
<div class="m2"><p>ای دوست بیا و بگذر از هرچه گذشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر میل وفا داری اینک دل و جان</p></div>
<div class="m2"><p>ور رای جفا داری اینک سر و تشت</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 88

رباعی شمارهٔ ۱۵۹

سیمابی شد هوا و زنگاری دشت
ای دوست بیا و بگذر از هرچه گذشت
گر میل وفا داری اینک دل و جان
ور رای جفا داری اینک سر و تشت

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از زیبایی و تغییرات طبیعت صحبت می‌کند و از دوستش دعوت می‌کند که به گذشته‌ها فکر نکند و از لحظات حال لذت ببرد. او می‌گوید اگر به وفا و صداقت علاقه‌مند است، باید دل و جانش را برای این کار بگذارد، و اگر قصد بی‌وفایی دارد، باید از سر و زندگی‌اش دست بکشد.

رباعی شمارهٔ ۱۵۷

رباعی شمارهٔ ۱۵۸

هوش مصنوعی: هوا به رنگ نقره‌ای درآمده و دشت زنگار گرفته است. ای دوست، بیا و از تمام گذشته‌ها عبور کن.

سیمابی شد هوا و زنگاری دشت

ای دوست بیا و بگذر از هرچه گذشت

هوش مصنوعی: اگر خواهان وفاداری و محبت هستی، آماده‌ای که دل و جانت را در این راه بگذاری، اما اگر تصمیم به خیانت و بی‌وفایی داری، پس باید با عواقب آن هم مواجه شوی.

گر میل وفا داری اینک دل و جان

ور رای جفا داری اینک سر و تشت

رباعی شمارهٔ ۱۵۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها