ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۱۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در سینه کسی که راز پنهانش نیست</p></div>
<div class="m2"><p>چون زنده نماید او ولی جانش نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>رو درد طلب که علتت بی‌دردیست</p></div>
<div class="m2"><p>دردیست که هیچگونه درمانش نیست</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 86

رباعی شمارهٔ ۱۴۵

در سینه کسی که راز پنهانش نیست
چون زنده نماید او ولی جانش نیست
رو درد طلب که علتت بی دردیست
دردیست که هیچگونه درمانش نیست

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به این نکته اشاره می‌کند که کسی که رازی در دل ندارد، یا آن را فاش می‌کند، در واقع زنده و شاداب است؛ اما کسی که در درون خود راز دارد، احساس زنده بودن نمی‌کند. او همچنین به وجود دردی در وجود انسان‌ها اشاره دارد که ظاهراً بی‌دردی است، ولی در واقع نوعی درد عمیق و بدون درمان است.

رباعی شمارهٔ ۱۴۳

رباعی شمارهٔ ۱۴۴

هوش مصنوعی: در دل کسی که رازهای درونش را پنهان نمی‌کند، زندگی و نشاط وجود دارد، اما او در واقع روحش زنده نیست.

در سینه کسی که راز پنهانش نیست

چون زنده نماید او ولی جانش نیست

هوش مصنوعی: برای رسیدن به حقیقت و درک عمیق‌تر، باید به درد و رنجی که زندگی به ما می‌دهد توجه کنیم. این درد، نشانه‌ای از بی‌درمانی است که در واقع خود می‌تواند درد بزرگ‌تری باشد.

رو درد طلب که علتت بی‌دردیست

دردیست که هیچگونه درمانش نیست

رباعی شمارهٔ ۱۴۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها