ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۱۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون حاصل عمر تو فریبی و دمیست</p></div>
<div class="m2"><p>زو داد مکن گرت به هر دم ستمیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مغرور مشو به خود که اصل من و تو</p></div>
<div class="m2"><p>گردی و شراری و نسیمی و نمیست</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 85

رباعی شمارهٔ ۱۴۳

چون حاصل عمر تو فریبی و دمیست
زو داد مکن گرت به هر دم ستمیست
مغرور مشو به خود که اصل من و تو
گردی و شراری و نسیمی و نمیست

هوش مصنوعی: این شعر به ما یادآوری می‌کند که زندگی ما کوتاه و فریبنده است و نباید به آن مغرور شویم. ما تنها بخشی از هستی هستیم و در واقع همه ما مثل گرد و غبار و نسیم زودگذر هستیم. بنابراین، نباید در برابر زمان و شرایط زندگی ستم کنیم و باید از هر لحظه به درستی استفاده کنیم.

رباعی شمارهٔ ۱۴۱

رباعی شمارهٔ ۱۴۲

هوش مصنوعی: به خاطر داشته باش که عمر تو گذرا و فریبنده است، پس هرگز به خاطر آن چیزی را از دست نده و اگر در هر لحظه با مشکلی مواجهی، به خود سختی نده.

چون حاصل عمر تو فریبی و دمیست

زو داد مکن گرت به هر دم ستمیست

هوش مصنوعی: به خودت مغرور نشو، چون من و تو در حقیقت فقط ذراتی کوچک و موقتی هستیم، مانند گرد و غبار، شعله‌ای زودگذر، یا نسیمی که به سرعت می‌گذرد.

مغرور مشو به خود که اصل من و تو

گردی و شراری و نسیمی و نمیست

رباعی شمارهٔ ۱۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها