ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۱۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما عاشق و عهد جان ما مشتاقیست</p></div>
<div class="m2"><p>ماییم به درد عشق تا جان باقیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>غم نقل و ندیم درد و مطرب ناله</p></div>
<div class="m2"><p>می خون جگر مردم چشمم ساقیست</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 85

رباعی شمارهٔ ۱۴۱

ما عاشق و عهد جان ما مشتاقیست
ماییم به درد عشق تا جان باقیست
غم نقل و ندیم درد و مطرب ناله
می خون جگر مردم چشمم ساقیست

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که عشق، محور زندگی اوست و او تا زمانی که زنده است، به این عشق و درد مرتبط با آن ادامه می‌دهد. حال و هوای غمگینی دارد که با یادآوری دوست و همراهش، قلبش را می‌فشارد و در این حال، چشمش به دنبال ساقی است که شراب محبت را به او بدهد.

رباعی شمارهٔ ۱۳۹

رباعی شمارهٔ ۱۴۰

هوش مصنوعی: ما عاشق هستیم و دل‌مان در انتظار معشوق است. تا زمانی که جان در بدن داریم، با غم و شادی عشق زندگی می‌کنیم.

ما عاشق و عهد جان ما مشتاقیست

ماییم به درد عشق تا جان باقیست

هوش مصنوعی: غم و اندوه مثل نقل و شیرینی است و دوستانی که در درد و سختی به همراهی می‌آیند، مانند مطربی هستند که با ناله‌های خود، صدای دلخراش مردم را به گوش می‌رسانند. چشمم مانند ساقی است که محبی در کنار من می‌نوشاند.

غم نقل و ندیم درد و مطرب ناله

می خون جگر مردم چشمم ساقیست

رباعی شمارهٔ ۱۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده