ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۱۳۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دیروز که چشم تو به من درنگریست</p></div>
<div class="m2"><p>خلقی به هزار دیده بر من بگریست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر روز هزار بار در عشق تو ام</p></div>
<div class="m2"><p>میباید مرد و باز میباید زیست</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 84

رباعی شمارهٔ ۱۳۳

دیروز که چشم تو به من درنگریست
خلقی به هزار دیده بر من بگریست
هر روز هزار بار در عشق تو ام
میباید مرد و باز میباید زیست

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر بیان می‌کند که وقتی چشم عشقش به او نگاه کرد، به قدری احساسات عمیق و دردناک را تجربه کرد که گویی هزاران نفر برای او اشک ریختند. او هر روز بارها در عشقش جان می‌دهد و دوباره متولد می‌شود. این احساسات ترکیبی از عشق و رنج را به تصویر می‌کشد.

رباعی شمارهٔ ۱۳۱

رباعی شمارهٔ ۱۳۲

هوش مصنوعی: دیروز وقتی چشمان تو به من نگاه کرد، افرادی با هزار چشم برای من اشک ریختند.

دیروز که چشم تو به من درنگریست

خلقی به هزار دیده بر من بگریست

هوش مصنوعی: هر روز باید هزار بار برای عشق تو جان بدهم و دوباره زنده شوم.

هر روز هزار بار در عشق تو ام

میباید مرد و باز میباید زیست

رباعی شمارهٔ ۱۳۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده