ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۱۲۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا در نرسد وعدهٔ هر کار که هست</p></div>
<div class="m2"><p>سودی ندهد یاری هر یار که هست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا زحمت سرمای زمستان نکشد</p></div>
<div class="m2"><p>پر گل نشود دامن هر خار که هست</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 83

رباعی شمارهٔ ۱۲۸

تا در نرسد وعده هر کار که هست
سودی ندهد یاری هر یار که هست
تا زحمت سرمای زمستان نکشد
پر گل نشود دامن هر خار که هست

هوش مصنوعی: این شعر بیان می‌کند که هیچ‌ چیز بدون رسیدن به زمان مناسب و تحقق وعده‌ها فایده‌ای ندارد. هر یاری که وجود دارد، بی‌فایده است تا زمانی که وقتش برسد. همچنین، تا زمانی که زحمات و سختی‌های زمستان کشیده نشود، زیبایی و شکوفایی به زندگی نخواهد آمد. به عبارتی دیگر، برای رسیدن به نتایج خوب و خوشایند، باید صبر و تحمل کرد.

رباعی شمارهٔ ۱۲۶

رباعی شمارهٔ ۱۲۷

هوش مصنوعی: تا زمانی که به زمان مشخصی که برای انجام کارها تعیین شده نرسیم، هیچ کمکی از هیچ دوستی سودمند نخواهد بود.

تا در نرسد وعدهٔ هر کار که هست

سودی ندهد یاری هر یار که هست

هوش مصنوعی: برای اینکه گل‌ها در دامن زمین برویند و زیبا شوند، باید سرمای سخت زمستان را تحمل کنند. این به این معنی است که بدون زحمت و سختی، زیبایی و شکوفایی حاصل نخواهد شد. هر خار نیز در کنار این گل‌ها وجود دارد، که نشان‌دهنده چالش‌ها و مشکلاتی است که باید بر آن‌ها غلبه کرد.

تا زحمت سرمای زمستان نکشد

پر گل نشود دامن هر خار که هست

رباعی شمارهٔ ۱۲۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها