ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۱۰۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دردی که ز من جان بستاند اینست</p></div>
<div class="m2"><p>عشقی که کسش چاره نداند اینست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چشمی که همیشه خون فشاند اینست</p></div>
<div class="m2"><p>آن شب که به روزم نرساند اینست</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 81

رباعی شمارهٔ ۱۰۸

دردی که ز من جان بستاند اینست
عشقی که کسش چاره نداند اینست
چشمی که همیشه خون فشاند اینست
آن شب که به روزم نرساند اینست

هوش مصنوعی: در این بیت‌ها، شاعر از عشقی سخن می‌گوید که بسیار دردناک و غیرقابل تحمل است. این عشق به قدری عمیق و غم‌انگیز است که هیچ کسی نمی‌تواند راه حلی برای آن پیدا کند. همچنین، شاعر به چشمی اشاره می‌کند که همیشه در حال گریه است و شب‌هایی را توصیف می‌کند که به صبح نمی‌رسند، نشان‌دهنده‌ی ناامیدی و غم عمیق اوست.

رباعی شمارهٔ ۱۰۶

رباعی شمارهٔ ۱۰۷

هوش مصنوعی: دردی که جانم را می‌گیرد، همین عشق است که هیچ‌کس نمی‌تواند برایش درمانی پیدا کند.

دردی که ز من جان بستاند اینست

عشقی که کسش چاره نداند اینست

هوش مصنوعی: چشمی که همیشه اشک می‌ریزد، این همان شبی است که نمی‌تواند مرا به روز برساند.

چشمی که همیشه خون فشاند اینست

آن شب که به روزم نرساند اینست

رباعی شمارهٔ ۱۰۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

آهنگ ها

حاشیه ها