ابوسعید ابوالخیر » ابیات پراکندهٔ نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » تکه ۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>برون ز گوشهٔ بهشت برین، سقر باشد</p></div>
<div class="m2"><p>فزون ز توشهٔ شکر معده، بار خر باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر آن که توشهٔ روزی و گوشه‌ای دارد</p></div>
<div class="m2"><p>به راستی مُلک مَلک بحر و بر باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>زیادت از سرت ار یک کُلَه به دست آری</p></div>
<div class="m2"><p>به خاکِ پای قناعت که درد سر باشد</p></div></div>

سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر به کوشش سعید نفیسی، طهران ۱۳۳۴ » تصویر 178

تکه ۲۹

برون ز گوشه بهشت برین سقر باشد
فزون ز توشه شکر معده بار خر باشد
هر آن که توشه روزی و گوشه ای دارد
به راستی ملک ملک بحر و بر باشد
زیادت از سرت ار یک کله به دست آری
به خاک پای قناعت که درد سر باشد

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به اهمیت قناعت و رضایت از داشته‌ها اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که حتی اگر کسی در بهترین جای بهشت باشد ولی توشه‌ای نداشته باشد، به آن نفعی نمی‌برد. همچنین، هر کسی که از روزی و مکانی برخوردار باشد، واقعاً مالکش به حساب می‌آید. در نهایت، اشاره می‌شود که اگر بخواهیم بیشتر از حد نیاز خود داشته باشیم، این خواسته می‌تواند دردسرساز شود و بهتر است به قناعت و خونسردی بسنده کنیم.

تکه ۲۷

تکه ۲۸

هوش مصنوعی: خارج از بهشت برین، دوزخ وجود دارد که از نعمت‌های آنجا بیشتر خواهد بود. آنجا طعمی شیرین دارد، اما شکم انسان را پر می‌کند و او را به زحمت می‌اندازد.

برون ز گوشهٔ بهشت برین، سقر باشد

فزون ز توشهٔ شکر معده، بار خر باشد

هوش مصنوعی: هر کسی که برای روزی خود تلاش کرده و جایی از آن را در اختیار دارد، در واقع صاحب و دارنده‌ای بزرگ در این دنیا خواهد بود.

هر آن که توشهٔ روزی و گوشه‌ای دارد

به راستی مُلک مَلک بحر و بر باشد

هوش مصنوعی: اگر از حد خود فراتر بروی و چیزی بیشتر از نیازت بخواهی، در واقع خودت را به دردسر می‌اندازی. قناعت و اکتفا به آنچه داری، بهترین گزینه است.

زیادت از سرت ار یک کُلَه به دست آری

به خاکِ پای قناعت که درد سر باشد

تکه ۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده