ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ  ۳۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هرچند که من ناکس و دونم ای دوست</p></div>
<div class="m2"><p>یک بار ببین که بی تو چونم ای دوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو مردمک دیده گریان منی</p></div>
<div class="m2"><p>زان ست که تشنه به خونم ای دوست</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 11345 - ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ  ۳۳

شمارهٔ  ۳۴

هرچند که من ناکس و دونم ای دوست
یک بار ببین که بی تو چونم ای دوست
تو مردمک دیده گریان منی
زان ست که تشنه به خونم ای دوست

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس عمیق محبت و وابستگی شاعر به دوستش است. شاعر با تواضع خود را فردی بی‌ارزش می‌داند و از دوستش می‌خواهد که یک بار او را ببیند تا بفهمد که بی‌او چگونه است. او همچنین اشاره می‌کند که دوستش به اندازه مردمک چشمش برای او اهمیت دارد و بدون او دچار درد و تشنگی است.

شمارهٔ  ۳۲

شمارهٔ  ۳۳

هوش مصنوعی: هرچند که من فردی بی‌ارزش و ناچیز هستم، اما خواهش می‌کنم یک بار ببینی که بدون تو چه حال و روزی دارم، ای دوست.

هرچند که من ناکس و دونم ای دوست

یک بار ببین که بی تو چونم ای دوست

هوش مصنوعی: تو همچون مردمک چشمان گریان من هستی، زیرا ای دوست، من به خون خود تشنه‌ام.

تو مردمک دیده گریان منی

زان ست که تشنه به خونم ای دوست

شمارهٔ ۳۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده