ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ  ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جز علم و عمل که همدم روز جزاست</p></div>
<div class="m2"><p>چون نور مهست عاریت هرچه تراست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر عاریه دل منه که رسوا گردی</p></div>
<div class="m2"><p>به دری که هلال آگشت انگشت نماست</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۳

جز علم و عمل که همدم روز جزاست
چون نور مهست عاریت هرچه تراست
بر عاریه دل منه که رسوا گردی
به دری که هلال آگشت انگشت نماست

هوش مصنوعی: این ابیات به اهمیت علم و عمل در زندگی اشاره می‌کنند. علم و عمل مثل نور ماه هستند که موقتی و عاریتی‌اند. نباید دل را به چیزهایی که دائمی نیستند، وابسته کرد، زیرا ممکن است انسان را رسوا کند. همچنین به این نکته اشاره می‌شود که از چیزهایی که ممکن است در معرض دید و قضاوت دیگران قرار گیرند، باید دوری کرد.

شمارهٔ  ۲۱

شمارهٔ  ۲۲

هوش مصنوعی: تنها علم و عمل هستند که در روز جزا همراه تو خواهند بود، مانند نوری که به صورت قرضی در اختیار تو قرار دارد.

جز علم و عمل که همدم روز جزاست

چون نور مهست عاریت هرچه تراست

هوش مصنوعی: به قلب خود وابسته نشو، زیرا ممکن است رسوا شوی، چرا که درب مورد اشاره بر خلاف انتظار، در معرض دید است.

بر عاریه دل منه که رسوا گردی

به دری که هلال آگشت انگشت نماست

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده