ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ  ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون شیشه شکسته شد بهرحال که هست</p></div>
<div class="m2"><p>پیوستن آن به یکدگر ندید دست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وین طرفه که شیشه های دل را با هم</p></div>
<div class="m2"><p>تا نیست شکستگی نشاید پیوست</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۱

چون شیشه شکسته شد بهرحال که هست
پیوستن آن به یکدگر ندید دست
وین طرفه که شیشه های دل را با هم
تا نیست شکستگی نشاید پیوست

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به شکست شیشه و تأثیر آن بر روی دل‌ها اشاره دارد. او می‌گوید که حتی اگر شیشه‌ای شکسته شود، نمی‌توان آن را دوباره به هم چسباند. همچنین، او اعتقاد دارد که دل‌ها نیز وقتی دچار شکستگی می‌شوند، نمی‌توانند به آسانی به هم متصل شوند و باید پیش از این که شکستگی پیش بیاید، از پیوستگی آنها مراقبت کرد.

شمارهٔ  ۱۹

شمارهٔ  ۲۰

هوش مصنوعی: زمانی که شیشه quebrar می‌شود، هرچند که وجود دارد، نمی‌توان آن را دوباره به هم پیوند داد و کنار هم قرار داد.

چون شیشه شکسته شد بهرحال که هست

پیوستن آن به یکدگر ندید دست

هوش مصنوعی: این جالب است که دل‌های شیشه‌ایی ما فقط زمانی می‌توانند به هم پیوند بخورند که هیچ‌گونه شکستگی و آسیبی در آن‌ها وجود نداشته باشد.

وین طرفه که شیشه های دل را با هم

تا نیست شکستگی نشاید پیوست

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده