گنجور

شمارهٔ ۲

زلف و رخ یار مبتلا داشت مرا
هر یک مفتون خویش پنداشت مرا
آخر زلفش دراز دستی فرمود
وز سایه به آفتاب بگذاشت مرا

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

زلف و رخ یار مبتلا داشت مرا
هر یک مفتون خویش پنداشت مرا
هوش مصنوعی: موها و چهره ی معشوق مرا به شدت تحت تاثیر قرار داد؛ هر یک از آن‌ها مرا با خود مشغول و مجذوب کرد.
آخر زلفش دراز دستی فرمود
وز سایه به آفتاب بگذاشت مرا
هوش مصنوعی: در نهایت، او موهایی بلند و زیبا دارد که به من اشاره کرد و مرا از سایه به نور آفتاب راهنمایی کرد.