ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ  ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عیب ست بد اب پاک شوینده عیب</p></div>
<div class="m2"><p>صاحب هنری همچو تو گوینده عیب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گویند که جویای منی دوری نیست</p></div>
<div class="m2"><p>من سر تا پا عیب و تو جوینده عیب</p></div></div>

دیوان ابوالحسن فراهانی شاعر قرن یازدهم به اهتمام رضا عبداللهی - ابوالحسن فراهانی - تصویر ۲۸۶

شمارهٔ  ۱۶

عیب ست بد اب پاک شوینده عیب
صاحب هنری همچو تو گوینده عیب
گویند که جویای منی دوری نیست
من سر تا پا عیب و تو جوینده عیب

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به عیوب خود اشاره می‌کند و نشان می‌دهد که هرچند خود را دارای نقص‌های بسیاری می‌داند، هنرمندی چون او به دنبال عیوبش می‌گردد. او بیان می‌کند که اگرچه جستجو در عیوب او ادامه دارد، اما خود را کاملاً ناپاک و عیب‌دار می‌بیند. شاعر به نوعی از خود انتقاد می‌کند و این دوگانگی را به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ  ۱۴

شمارهٔ  ۱۵

هوش مصنوعی: اگر آب پاکی برای شستن عیب‌ها وجود داشته باشد، عیب کسی که هنرمند و سخن‌سراست، مانند تو، نیز قابل پاک شدن نیست.

عیب ست بد اب پاک شوینده عیب

صاحب هنری همچو تو گوینده عیب

هوش مصنوعی: می‌گویند که اگر به دنبال من هستی، دور نیستم. من پر از عیب هستم و تو هم در جستجوی عیوب منی.

گویند که جویای منی دوری نیست

من سر تا پا عیب و تو جوینده عیب

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده