ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » غزلیات ناتمام » شمارهٔ  ۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تو نخل حسنی و جز ناز و فتنه بار تو نیست</p></div>
<div class="m2"><p>کدام فتنه که در چشم پرخمار تو نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گرم به تیغ جفا میکشی نمی رنجم</p></div>
<div class="m2"><p>تو مست حسنی و اینها به اختیار تو نیست</p></div></div>

شمارهٔ  ۴۶

تو نخل حسنی و جز ناز و فتنه بار تو نیست
کدام فتنه که در چشم پرخمار تو نیست
گرم به تیغ جفا میکشی نمی رنجم
تو مست حسنی و اینها به اختیار تو نیست

هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و魅یت محبوبی به نام حسنی است. شاعر به این محبوب اشاره می‌کند که جز ناز و فتنه، چیز دیگری در او وجود ندارد و تأکید می‌کند که هیچ فتنه‌ای در چشم‌های او وجود ندارد. او می‌گوید اگر محبوبش به او ظلم کند یا جفا کند، او ناراحت نخواهد شد، زیرا این زیبایی و مستی به خواست خود محبوب است و از اختیار او خارج نیست.

شمارهٔ  ۴۴

شمارهٔ  ۴۵

هوش مصنوعی: تو مانند درخت خرما زیبایی و جز زیبایی و ناز و فریبایی چیزی در تو نیست. اما بگو کدام ناز و فریبی وجود دارد که در نگاه پرجذبه و مست تو نیست؟

تو نخل حسنی و جز ناز و فتنه بار تو نیست

کدام فتنه که در چشم پرخمار تو نیست

هوش مصنوعی: اگر با قساوت و سختی با من رفتار کنی، من ناراحت نمی‌شوم؛ تو در حالتی قرار داری که تحت تاثیر زیبایی و جذابیت خود هستی و این وضعیت به اراده تو بستگی ندارد.

گرم به تیغ جفا میکشی نمی رنجم

تو مست حسنی و اینها به اختیار تو نیست

شمارهٔ ۴۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده