هوش مصنوعی: دیروز در مهمانی، بدون تو، فکر کردیم که زندگی چه تلخ است. آن شب، یاد لب‌های تو باعث شد که نوشیدنی‌مان همانند جامی پر از آب شود و شیرینی‌اش را ببخشد.

هوش مصنوعی: سرنوشت من در حال خواب است و من از آن همه درد و رنج می‌کشم. ای کاش سرنوشت در خواب نمی‌بود، چون اگر نبود، حال من این‌گونه نمی‌شد.