هوش مصنوعی: کسی که با نگاهش دلم را پر از احساس و اشک کرد، وقتی گریه‌ام را دید، به فکر دلجویی و عذرخواهی افتاد.

هوش مصنوعی: تنها همین برای من کافی است که در حضور تو اعتبار و منزلت پیدا کنم؛ زیرا هر کسی که مرا دیده، از من ارزش و احترام کسب کرده است.

هوش مصنوعی: اگر چهره‌ی تو داغ‌تر و سوزان‌تر از آتش باشد، پس چرا آن زلف‌های خمیده و زیبا از او فاصله گرفته‌اند؟

هوش مصنوعی: لب‌های تو مانند شرابی است که مردم را به نوشیدن وادار می‌کند، و من حیرانم که چرا چشمانت این‌گونه بی‌تاب و خمار شده است.