هوش مصنوعی: غم و اندوه دنیا سهم جان ناامید من است و سختی‌های زندگی در این سرزمین پر از درد من وجود دارد.

هوش مصنوعی: او همیشه در فکر این است که اگر از محل خود دورش کنند، نادیده گرفتن نعمت‌ها به حساب می‌آید؛ اگر بگویم که فراموشش کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من به قدری در دام عشق گرفتار شدم که حتی خودم نیز نمی‌توانم از آن رها شوم. این زخم‌هایی که بر دل دارم، همگی ناشی از تیرهای صیاد است که من را به این وضعیت کشانده است.

هوش مصنوعی: روزگار من ناگوار است، اما حتی اگر کسی به فریاد من گوش می‌دهد، می‌دانم که او نمی‌فهمد که این فریاد از آنِ من است.