هوش مصنوعی: هر از گاهی از شدت لذت، گاهی از زخم پیراهنم دمنوش می‌زنم. بیا و حسادت را تماشا کن که من خودم را از دردها می‌دزدیم.

هوش مصنوعی: شما در حال رسیدگی به مشکلات و گرفتاری‌های خود هستید، اما از این به بعد می‌خواهم از نسیم صبحگاهی استفاده کنم و برگردم به یادگاری‌های گذشته.

هوش مصنوعی: در خاک و خون می‌چرخد مانند مرغی که در حال مرگ است، او را کشتند. اما من از ترس او، راز دلم را می‌زنم و راز وجودم را نادیده می‌گیرم.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه دلم از دست آن بدخلق به شدت ناراحت است، هرگاه بخواهم به او نامه‌ای بفرستم، از درد و رنجی که در دل دارم، نمی‌توانم سخن درست و دلخواهی بگویم.