هوش مصنوعی: خوشحالم که در کوچه‌های پر از زیبایی عشق زندگی می‌کنم، حتی اگر به میهمانی نروم، همیشه در درگاه آنجا حضور دارم.

هوش مصنوعی: هر زمان که تو از خانه خارج می‌شوی، به خاطر حسادت به خاک پای آن درگاه، ارادت و عشق من بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: پس از مرگم، شمعی روی قبرم روشن می‌شود چون عشق و شوری که در وجود من هست، در عمق استخوان‌هایم جا دارد.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها و آسمان خواستند که این لحظه‌ها را بگذرانم و به خاطر خونریزی‌ام از تو شکایتی ندارم، بلکه از آسمان و سرنوشت خود گله‌مندم.