هوش مصنوعی: به خاطر گریه‌ای که دامنم را خیس کرده، دیگر نمی‌توانم چشمانم را ببینم. هرکس که دامنش تر شده است، دیگر من را نخواهد دید.

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که زیبایی و لطافت این گل در معرض خطر است و اگر دامنش خیس نباشد، چگونه می‌تواند در آتش قرار بگیرد. به نوعی، اشاره به این دارد که اگر مراقبت و محافظتی وجود نداشته باشد، زیبایی و شادابی از بین خواهد رفت.

هوش مصنوعی: اگر خون من بر گردن آن بی‌رحم نباشد، پس چگونه دستانم که به گردن اوست، رنگین خواهد شد؟

هوش مصنوعی: هم اکنون هنگامی که یاد آن روز روشن را می‌فهمم، چشمانم را می‌بندم وقتی که بوی پیراهنش را احساس می‌کنم.