هوش مصنوعی: کجا بروم تا پیامی از آن محبوب به دستم برسد، در حالی که باد صبحگاهی بدون رایحه گل از باغ‌ها می‌گذرد؟

هوش مصنوعی: من همیشه نام تو را بر زبان می‌آورم، زیرا اگر حتی یک لحظه رنگ سکوت به خود بگیرم، نمی‌توانم صبر کنم و نام تو از دل‌ام به زبان خواهد آمد.

هوش مصنوعی: در لحظه مرگ از مرگ نگران نیستم، بلکه از این می‌ترسم که خاک شوم و پس از آن پیکرم از درون استخوان‌ها بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: با تو دلم چنان درگمه، که اگر با خودم حرف بزنم، می‌ترسم به تو آسیب برسانم.