هوش مصنوعی: خسرو، صاحب‌نظران و بزرگ‌ترین هنرمندان، تویی که در عرصه ادبیات و سخنوری مانند یک فرمانروای مستقل و بی‌رقیب هستی.

هوش مصنوعی: شعرهای زیبا و دلنشین من باعث می‌شود که شاعران دیگر فقط مانند تصاویری بر روی آب به نظر بیایند و نتوانند به خوبی برجسته شوند.

هوش مصنوعی: معنی‌اش این است که مفهوم و معنا به قدری بلند و عمیق است که وقتی از زبان بیرون می‌آید، به اندازه‌ای تاثیرگذار و بزرگ است که تا بالای عرش می‌رسد و همچون دعایی که مورد اجابت قرار گرفته، اثرگذار است.

هوش مصنوعی: اشعار تو مانند یک کشتی نیست که تنها در آن نوشته شده باشد، بلکه دنیای عمیقی است که هر سطر و نقطه‌اش مثل موج و حباب دریا، پر از احساسات و معانی است.

هوش مصنوعی: من از درک این که چرا آفتاب، مانند شمشیری، بر گردن خود آویخته است، حیرت‌زده‌ام و با خود می‌گویم که به چه دلیل این موضوع باید چنین باشد.

هوش مصنوعی: خودت بگو چه چیزی جز ترفند جادویی تو می‌تواند سبب شود که این شعر از عناصری از آب ساخته شده باشد؟

هوش مصنوعی: دل من از دوری مجالستان این گونه ناله می‌کند، هیچ کس از درد دوری معشوق نمی‌چشد مگر آن که مانند ابر از دوری دریا به تلاطم بیفتد.

هوش مصنوعی: من یک شکوه و گلایه دارم و اگر تو آمادگی شنیدن را داری، اجازه بده که از چهره‌ام پرده بردارم و این راز را برایت آشکار کنم.

هوش مصنوعی: رابطه من با میرزا نوری به اندازه‌ای خالص و صادقانه است که روشن‌تر از نور خورشید برای شما مشخص است، ای آقای بزرگوار.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم خودم را با بدی‌ها و سختی‌های دنیا آشنا کنم، در حالی که دل من به او (خداوند) آرامش می‌دهد و در این روزگار پرآشوب شاداب است.

هوش مصنوعی: چندین بار مشاهده کردی که زمانی که بادی به سمت او می‌وزد، آه من همچون آتش بر آسمان ناعادلانه می‌سوزد.

هوش مصنوعی: اگر بر دل او نشستی، دستان خود را بر دهان بگذاری، اشک من جهانی را به آب رسانده است.

هوش مصنوعی: اکنون سال‌هاست که در یک مکان ویران و غم‌انگیز گرفتار شده‌ام، جایی که عذاب‌ها و رنج‌ها می‌تواند از آنجا به من برسد.

هوش مصنوعی: از هوای گرمی که آن ویرانه دارد، هیچ‌گاه چشمان او مانند چشمان بخت بیدار تو گرم خواب نخواهند شد.

هوش مصنوعی: با چنین وضعیتی که توصیف کردم، خودت قضاوت کن که چگونه می‌توانم او را در حالتی ببینم که زیر پاهای وسیله نقلیه قرار دارد.

هوش مصنوعی: آن شخصی که تو او را سلیمان نامیده‌ای، به خاطر غم و اندوهش، چندین دیو زشت و بدصورت را به خدمت می‌گیرد تا او را تسلی دهد.

هوش مصنوعی: بسیاری از دیوان‌ها در گذشته به فرمان سلیمان بوده‌اند و این سلیمان، فرمان دیوان شگفت‌انگیز را به عهده دارد.

هوش مصنوعی: از این مراحل عبور کرده‌ام و فقط یک سوال دارم. آن را مطرح می‌کنم به این شرط که پاسخی به من بدهی.

هوش مصنوعی: آشنایی به پایان کار خود نمی‌رسد و او که مظلوم است، در کدام دین اجازه دارد به بی‌گناهان خشم و عتاب نشان دهد؟

هوش مصنوعی: از تو محبت و لطف نریزید، زیرا دلشنگی و نازش را بیشتر از این دچار اضطراب نکنید.

هوش مصنوعی: این شعر به معنای این است که شخصی امیدی به مهربانی و لطف دارد، اما در عین حال بی‌توجهی را تجربه می‌کند. این تضاد با انتظاراتش و همچنین نادیده گرفتن قواعد و آداب باعث نگرانی و ناراحتی او شده است. به طور کلی، او احساس می‌کند که در موقعیتی غیرعادی و ناخوشایند قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: من به طرز غیرمعمولی سخن می‌گویم، زیرا عادت بر این است که نور جدیدی که بر زمین می‌افتد، به اندازه‌ای که به خورشید مرتبط است، از بین برود.

هوش مصنوعی: امیدوارم نامت در آغاز کتاب هنر نوشته شود تا جایی که سخن به پایان برسد. به راستی که تنها خدا از حقیقت مطلع است.