هوش مصنوعی: خداوند، من به حضور تو می‌آیم تا به خاطر آن دیدار زیبا که با تو دارم، در خدمتت باشم.

هوش مصنوعی: من از اینجا نمی‌آیم که مانند حلقه‌ در، فقط بر در و دیوار نگاه کنم.

هوش مصنوعی: در این محفل، کسی را می‌بینم که از درخت عمر خود میوه می‌چیند و بهره‌مند است.

هوش مصنوعی: هر چند افراد کم‌توانی را کمتر از خودم می‌بینم، اما در درون خودم احساس کمتری را ندارم و از خودم چیزهای زیادی می‌بینم.

هوش مصنوعی: من تنها به خاطر دل همین یار می‌آیم، وگرنه اگر کمتر از او را ببینم، دیگر نمی‌آیم.

هوش مصنوعی: من در کنار عزیزش، دیگر عزیزان جهان را ناچیز می‌بینم و از این موضوع احساس بدی دارم.

هوش مصنوعی: اگر به آسانی نتوانم به تو نزدیک شوم، از این پس زندگی را سخت‌تر می‌بینم.

هوش مصنوعی: تو مثل خورشید درخشان هستی، اما من شبیه مه هستم. چرا یک بار هم نمی‌گذاری که در کنار تو باشم و نور و گرمای تو را حس کنم؟