ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۲۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای آن که ز ناله میکنی منع</p></div>
<div class="m2"><p>زنهار مده دگر ملالم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>انصاف نداری و مروّت</p></div>
<div class="m2"><p>یا نیستت آگهی ز حالم</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بلبل با گل نشسته ناله</p></div>
<div class="m2"><p>من دور ز دلبرم ننالم</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 11332 - ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۲۶

شمارهٔ ۲۷

ای آن که ز ناله میکنی منع
زنهار مده دگر ملالم
انصاف نداری و مروت
یا نیستت آگهی ز حالم
بلبل با گل نشسته ناله
من دور ز دلبرم ننالم

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به عشقی نامتوازن اشاره می‌کند. او از کسی که او را رنجانده، گلایه می‌کند و می‌گوید که دیگر از او رنجش نگیرد. شاعر احساس می‌کند که طرف مقابل نه انصاف دارد و نه به حال او آگاه است. بلبل (شاعر) در کنار گل (عشق) ناله می‌کند، اما او که از معشوق دور است، به تنهایی رنج می‌کشد.

شمارهٔ ۲۵

شمارهٔ ۲۶

هوش مصنوعی: ای کسی که با ناله‌هایت مرا آزار می‌دهی، لطفاً دوباره به من غم و اندوه اضافه نکن.

ای آن که ز ناله میکنی منع

هوش مصنوعی: تو نه انصاف داری و نه جوانمردی، یا از حال من خبری نداری.

هوش مصنوعی: بلبل در کنار گل نشسته و با غم و اندوهی از دوری معشوق، می‌گوید که باید در تنهایی خود ناله کند.

شمارهٔ ۲۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده