گنجور

شمارهٔ ۱۷

ز رویش بر فلک عکسی یست خود کی مثل او باشد
نه چون خورشید باشد عکس خورشیدار در آب افتد
نه خود کامی یست گر خواهم نقاب از رخ براندازد
مرا غیرت کشد ترسم که آتش در نقاب افتد
مصیبت دوستم پهلوی بیدردی به خاکم کن
که خواهم بعد مردن نیز روحم در عذاب افتد

اطلاعات

وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

ز رویش بر فلک عکسی یست خود کی مثل او باشد
نه چون خورشید باشد عکس خورشیدار در آب افتد
هوش مصنوعی: از چهره‌اش تصویری در آسمان وجود دارد که هیچ کسی مانند او نیست؛ چه اینکه عکس خورشید در آب می‌افتد، اما او مانند خورشید نیست.
نه خود کامی یست گر خواهم نقاب از رخ براندازد
مرا غیرت کشد ترسم که آتش در نقاب افتد
هوش مصنوعی: اگر بخواهم نقاب را از چهره‌ام بردارم و خود را نشان دهم، احساس می‌کنم در این کار غیرتم مانع می‌شود و نمی‌خواهم آتش خشم و حسادت دیگران به سراغم بیاید.
مصیبت دوستم پهلوی بیدردی به خاکم کن
که خواهم بعد مردن نیز روحم در عذاب افتد
هوش مصنوعی: دوست من، مصیبت و دردت را به من ارزانی‌دار تا بعد از مرگم نیز روح من در آتش عذاب ننسوزد و بی‌احساس باقی نماند.