هوش مصنوعی: من خوشحالم که لب او هیچوقت با من سخن نگفت؛ زیرا من می‌دانم که اگر لب او به حرف بیاید، تنها می‌تواند به دل من درد و رنج بیاورد.

هوش مصنوعی: آه که اشک من به قدری غمناک است که نتوانسته‌ام کاری کنم تا وقتی می‌میرم، کفنم را به خونم رنگین کنم.

هوش مصنوعی: اگر من شکایت کردم، ناراحت نشوید، چون دلم آن‌قدر تنگ است که در جایی نمی‌تواند حرفی بزند، حتی با یک درویش.

هوش مصنوعی: به گریه مشغول باش تا زمانی که نوری در چشمانت هست، زیرا صبا (باد ملايم) بوی پیراهنی را از مصر نخواهد آورد.

هوش مصنوعی: وقتی دل انسان دچار درد و سوختگی است، بهتر است در تنهایی خود فرو رود و به احساساتش رسیدگی کند. نباید همچون شمعی باشد که تنها در جمع می‌درخشد و نور می‌دهد، بلکه باید برای خود وقت بگذارد و فرایند سوختن و درد را تجربه کند.