هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به شخصی اشاره می‌کند که همواره در فکر و یاد اوست. او می‌گوید: هرگز نتوانسته‌ای که غم و ناراحتی‌ام را از دل بیرون ببری و این جای تأسف دارد، زیرا هر لحظه درد و غمم بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: در برابر مشکلات و مصیبت‌های مداوم، گریه و ابراز احساسات لازم است. اگر همیشه دلم را با درد و غم پر نمی‌کردی، نمی‌دانم چگونه می‌توانستم با این دردها کنار بیایم.

هوش مصنوعی: نگو که من هیچ خوبی ندارم، زیرا نگذار که خورشید پنهان شود. اگر لیلی وجود نداشت، هرگز مجنون نمی‌شدم.

هوش مصنوعی: تو می‌گفتی که از درگاه خودم از تو پذیرایی می‌کنم، اما امیدوار بودم که این کار را انجام می‌دهی، در حالی که تو هرگز این کار را نکردی.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر قلب شکسته‌ام چهره‌ام همیشه سرخ و گلگون بود، راز دل‌تنگی‌ام که به خاطر رنگ زرد چهره‌ام فاش می‌شد.