هوش مصنوعی: اگرچه در آینه نمی‌توان روح را دید، اما نمی‌توان فهمید که چرا تصویر روح تو بر چهره‌ات نمایان نیست.

هوش مصنوعی: من گریه می‌کنم و او می‌خندد، نیازی نیست در روز بارانی به باغ و چمن برویم و آنها را ببینیم.

هوش مصنوعی: موهای خود را از چهره‌ات کنار بزن که خوب نیست در کنار ایمان، این‌گونه کفر را به نظاره نشستن.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم چشمانم را از غم پر خون کنم، پس چه کار باید بکنم؟ او مرا در حالتی آشفته دید و این دیدن او مرا بیشتر پریشان کرده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که در خواب موی نا مرتب تو را دید، هرگز از خواب پریشان بیدار نشد و رهایی نیافت.

هوش مصنوعی: دیدن زیبایی‌های زندگی و دل‌انگیزی‌های آن کار ساده‌ای نیست، چرا که مانند تماشای نور خیره‌کننده خورشید، به دقت و توجه زیادی نیاز دارد.