هوش مصنوعی: دوستانه به درخت سرو می‌گوید که هیچ فشاری به او نیاورید و خودتان را کمتر از او نشان ندهید. این سرو به باغ آمده و زیبایی و سربلندی‌اش قابل توجه است؛ بنابراین، از او خواهش می‌کند که به خود نبالد و خود را بزرگ‌تر از آنچه هست، نبیند.

هوش مصنوعی: در هیچ سینه‌ای دل واقعی وجود ندارد، زیرا با وجود جان، دل‌ها بی‌معنی هستند. اگر دل مرده است، با خاکستر آن بازی نکن.

هوش مصنوعی: در گلویم یک گره از گریه بزن تا زمانی که بتوانی، پرده‌پوشی کن و غیبت نکن.

هوش مصنوعی: ای کسی که با ناله‌های رنج‌آورم مرا می‌سوزانی،‌ خواهش می‌کنم برای من کاری کن. ما با تو کنار می‌آییم، اما تو با ما نامهربانی نکن.

هوش مصنوعی: رستگاری در سکوت و آرامش است، ای پرنده باغ. حرفی را که گفتم درک کن و بیشتر به بحث و جدل نپرداز.