هوش مصنوعی: خوشحال باش ای دل، زیرا دوباره به آن شمعی که پروانه‌اش هستم، نزدیک شده‌ام. به طوری که از نگاه آشنای او احساس ناآشنایی و بیگانگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من مانند یک شعله هستم که از آتش دور شده‌ام و این دوری باعث نمی‌شود که آتش مجدداً به وجود بیاید. به همین خاطر، وقتی از آتش دور شدم، اکنون با نابودی و فنا هم‌نشین شده‌ام.

هوش مصنوعی: من از نعمت وصال و عشق بی‌بهره‌ام، مانند حبابی که در اثر سقوط از بین می‌رود. در روز آغاز، پیمانه‌ام به همین صورت شکل گرفت.

هوش مصنوعی: هر لحظه از زندگی‌ام را با امید به مرگ سپری می‌کنم و هیچ لحظه‌ای از آرامش نیست که در دل این ویرانی فریاد و ناله‌ای وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: من همیشه در حال عشق و شور و شوق هستم، همان‌طور که بلبل در آواز خواندن و پروانه در پرواز است. عشق مانند شمعی است که در آتش می‌سوزد و وجود من را پر از هیجان و هیاهو می‌کند.