هوش مصنوعی: اگر تو مانند سوسن زیبایی، هیچ زبانی از گل‌ها نمی‌شنوی جز از صفات چهره‌ات از زبان گل.

هوش مصنوعی: در دوران او کسی را ندیدم که دلش شاد و خوشحال باشد، حتی اگر زمان گل باشد و شرایط برای شادابی فراهم باشد.

هوش مصنوعی: هر لحظه که به گلزار می‌روم، یارم با شوخی داستان‌های رنج و فقر را یادآوری می‌کند و دل من را به یاد گل‌ها می‌اندازد.

هوش مصنوعی: در میان باغ و گلستان، زیبایی و جلوه خاصی وجود دارد. چهره او مانند غنچه‌ای است که در میان گل‌ها می‌درخشد و زیبایی‌اش را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: تفاوتی که بین چهره ی محبوب و گل وجود دارد، به اندازه ی فاصله ی زمین تا آسمان است. وقتی که به چهره ی یار نگاه می‌کنی، حس و حال خاصی به تو دست می‌دهد که با زیبایی گل قابل مقایسه نیست.

هوش مصنوعی: جهان ارزش چندانی ندارد؛ از روزهای خوب و بد آن ناراحت نمی‌شوم و مانند غنچه نه در خود می‌شکنم و نه مانند گل می‌خندم.