هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و دلربایی دل اشاره می‌کند. او می‌گوید که وقتی دلش در برابر زیبایی جلوه می‌کند، حتی به نگاه دیگران که ممکن است به آن زیبایی حسد ورزند، اهمیتی نمی‌دهد و خود را از چشم‌هم‌چشمی‌های آن‌ها دور می‌کند. در واقع، زیبایی دل او را از نگرانی نسبت به حسادت دیگران آزاد ساخته است.

هوش مصنوعی: دل به نوعی عادت کرده است که حتی در روز وصال و زمانی که می‌تواند از شادی سخن بگوید، باز هم از درد دل خود آهی می‌کشد.

هوش مصنوعی: ای پرتو روشنایی، خاموشی را از روزهای ما دور کن، چرا که روزی است که چشمان سیاه او تاریکی را به ما هدیه داد.

هوش مصنوعی: مردم در آرزوی تو هستند و من نگرانم که در روز قیامت باید به خاطر ترس خود به چهره تو نگاه کنم.

هوش مصنوعی: گفتم که نگاه به وضعیتی که دارم نکنم و دیگر از گریه دست بردارم، اما از دل درد و ناراحتی، خونابه از چاک‌های سینه‌ام جاری شد.