ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ  ۲۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دوزم شکاف سینه چو دل جلوه گاه کرد</p></div>
<div class="m2"><p>خود هم به روز رشک نیارم نگاه کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دل خو به آه کرده بنوعی که روز وصل</p></div>
<div class="m2"><p>هرچند خواست درد دلی گوید آه کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ای برق آه، تیرگی از روز ما مبر</p></div>
<div class="m2"><p>روزیست این که چشم سیاهش سیاه کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>مردم در آرزویت و ترسم که روز حشر</p></div>
<div class="m2"><p>باید زبیم خوی تو ضبط نگاه کرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>گفتم نظر به بندم و از گریه بس کنم</p></div>
<div class="m2"><p>از چاک های سینه خونابه راه کرد</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۸

دوزم شکاف سینه چو دل جلوه گاه کرد
خود هم به روز رشک نیارم نگاه کرد
دل خو به آه کرده بنوعی که روز وصل
هرچند خواست درد دلی گوید آه کرد
ای برق آه تیرگی از روز ما مبر
روزیست این که چشم سیاهش سیاه کرد
مردم در آرزویت و ترسم که روز حشر
باید زبیم خوی تو ضبط نگاه کرد
گفتم نظر به بندم و از گریه بس کنم
از چاک های سینه خونابه راه کرد

شمارهٔ  ۲۶

شمارهٔ  ۲۷

دوزم شکاف سینه چو دل جلوه گاه کرد

خود هم به روز رشک نیارم نگاه کرد

دل خو به آه کرده بنوعی که روز وصل

هرچند خواست درد دلی گوید آه کرد

ای برق آه، تیرگی از روز ما مبر

روزیست این که چشم سیاهش سیاه کرد

مردم در آرزویت و ترسم که روز حشر

باید زبیم خوی تو ضبط نگاه کرد

گفتم نظر به بندم و از گریه بس کنم

از چاک های سینه خونابه راه کرد

شمارهٔ ۲۷

اطلاعات