ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ  ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مرا لب‌های آتشناک آن جانانه می‌سوزد</p></div>
<div class="m2"><p>که گر بر لب نهد ساغر لب پیمانه می‌سوزد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دلا این گریه بی‌حاصل بود چندین چه می‌ریزی</p></div>
<div class="m2"><p>ز بیرون آب کاتش در درون خانه می‌سوزد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ز غیرت گر برم سر شمع را هر لحظه معذورم</p></div>
<div class="m2"><p>تو در بزمی و امشب شمع چون پروانه می‌سوزد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>مبین نقص زن هند و کمال عشق را بنگر</p></div>
<div class="m2"><p>که با نقص زنی خود را چه سان مردانه می‌سوزد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>من از بیگانگی‌های تب خویش از همین داغم</p></div>
<div class="m2"><p>که آن شوخ ، آشنا را بیش از بیگانه می‌سوزد</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۳

مرا لب های آتشناک آن جانانه می سوزد
که گر بر لب نهد ساغر لب پیمانه می سوزد
دلا این گریه بی حاصل بود چندین چه می ریزی
ز بیرون آب کاتش در درون خانه می سوزد
ز غیرت گر برم سر شمع را هر لحظه معذورم
تو در بزمی و امشب شمع چون پروانه می سوزد
مبین نقص زن هند و کمال عشق را بنگر
که با نقص زنی خود را چه سان مردانه می سوزد
من از بیگانگی های تب خویش از همین داغم
که آن شوخ  آشنا را بیش از بیگانه می سوزد

شمارهٔ  ۲۱

شمارهٔ  ۲۲

مرا لب‌های آتشناک آن جانانه می‌سوزد

که گر بر لب نهد ساغر لب پیمانه می‌سوزد

دلا این گریه بی‌حاصل بود چندین چه می‌ریزی

ز بیرون آب کاتش در درون خانه می‌سوزد

ز غیرت گر برم سر شمع را هر لحظه معذورم

تو در بزمی و امشب شمع چون پروانه می‌سوزد

مبین نقص زن هند و کمال عشق را بنگر

که با نقص زنی خود را چه سان مردانه می‌سوزد

من از بیگانگی‌های تب خویش از همین داغم

که آن شوخ ، آشنا را بیش از بیگانه می‌سوزد

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات