ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ  ۲۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مطلب هرکس که بینی مالی و جاهی بود</p></div>
<div class="m2"><p>ترک مال و مطلب دنیا مرا شاهی بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بخت معذور است گر از حال ما آگاه نیست</p></div>
<div class="m2"><p>خفته را از حال بیداران چه آگاهی بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>می‌کشد یارم به جرم آن که می‌خواهی مرا</p></div>
<div class="m2"><p>چون زیم جایی که تقصیرم نکوخواهی بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>شاهد بالا بلندم چون خرامد سوی باغ</p></div>
<div class="m2"><p>سرو اگر پیشش نیارد سجده کوتاهی بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>آب چشمم تا به ماهی رفت و آهم تا به ماه</p></div>
<div class="m2"><p>شاهد سوز درونم ماه تا ماهی بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>گفت در عشقم نه‌ای یک‌رنگ پرسیدم چرا</p></div>
<div class="m2"><p>گفت شاهد اشک آل و چهره‌ای کاهی بود</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۱

مطلب هرکس که بینی مالی و جاهی بود
ترک مال و مطلب دنیا مرا شاهی بود
بخت معذور است گر از حال ما آگاه نیست
خفته را از حال بیداران چه آگاهی بود
می کشد یارم به جرم آن که می خواهی مرا
چون زیم جایی که تقصیرم نکوخواهی بود
شاهد بالا بلندم چون خرامد سوی باغ
سرو اگر پیشش نیارد سجده کوتاهی بود
آب چشمم تا به ماهی رفت و آهم تا به ماه
شاهد سوز درونم ماه تا ماهی بود
گفت در عشقم نه ای یک رنگ پرسیدم چرا
گفت شاهد اشک آل و چهره ای کاهی بود

شمارهٔ  ۱۹

شمارهٔ  ۲۰

مطلب هرکس که بینی مالی و جاهی بود

ترک مال و مطلب دنیا مرا شاهی بود

بخت معذور است گر از حال ما آگاه نیست

خفته را از حال بیداران چه آگاهی بود

می‌کشد یارم به جرم آن که می‌خواهی مرا

چون زیم جایی که تقصیرم نکوخواهی بود

شاهد بالا بلندم چون خرامد سوی باغ

سرو اگر پیشش نیارد سجده کوتاهی بود

آب چشمم تا به ماهی رفت و آهم تا به ماه

شاهد سوز درونم ماه تا ماهی بود

گفت در عشقم نه‌ای یک‌رنگ پرسیدم چرا

گفت شاهد اشک آل و چهره‌ای کاهی بود

شمارهٔ ۲۰

اطلاعات