ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ  ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یار شادان رفت و با خود جان ناشادم نبرد</p></div>
<div class="m2"><p>جان رفیقش کردم و چندانکه جان دادم نبرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بس که در هر ذره پنهان داشتم کوه غمی</p></div>
<div class="m2"><p>خاک گشتم بر سر کوی تو و بادم نبرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>آن قدر تکرار کردم درس مهر دوست را</p></div>
<div class="m2"><p>کین همه نامهربانی کرد و از یادم نبرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>می کنم فریاد و از غیرت نمیدانم زکیست</p></div>
<div class="m2"><p>همچو طفل بی زبان کس ره به فریادم نبرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>بی تو چندانی که بزم آراستم دل وا نشد</p></div>
<div class="m2"><p>هیچ عیشی لذت جور تو از یادم نبرد</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۰

یار شادان رفت و با خود جان ناشادم نبرد
جان رفیقش کردم و چندانکه جان دادم نبرد
بس که در هر ذره پنهان داشتم کوه غمی
خاک گشتم بر سر کوی تو و بادم نبرد
آن قدر تکرار کردم درس مهر دوست را
کین همه نامهربانی کرد و از یادم نبرد
می کنم فریاد و از غیرت نمیدانم زکیست
همچو طفل بی زبان کس ره به فریادم نبرد
بی تو چندانی که بزم آراستم دل وا نشد
هیچ عیشی لذت جور تو از یادم نبرد

شمارهٔ  ۱۸

شمارهٔ  ۱۹

یار شادان رفت و با خود جان ناشادم نبرد

جان رفیقش کردم و چندانکه جان دادم نبرد

بس که در هر ذره پنهان داشتم کوه غمی

خاک گشتم بر سر کوی تو و بادم نبرد

آن قدر تکرار کردم درس مهر دوست را

کین همه نامهربانی کرد و از یادم نبرد

می کنم فریاد و از غیرت نمیدانم زکیست

همچو طفل بی زبان کس ره به فریادم نبرد

بی تو چندانی که بزم آراستم دل وا نشد

هیچ عیشی لذت جور تو از یادم نبرد

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات