گنجور
ابوالحسن فراهانیابوالحسن فراهانی

شمارهٔ ۱۸

ز ضعف تن مژه‌ام را به هم رسیدن نیست
نبستن مژه از مرده بهر دیدن نیست
خوشم به سنگدلی‌های او که درد مرا
دل ار نه سنگ بود، طاقت شنیدن نیست
مرا جفای تو پابسته‌تر کند، آری
چو پر بسوزد پروانه را پریدن نیست
به خون تپیدن بسمل، یقین نمود مرا
که بعد کشته شدن نیز آرمیدن نیست
چه شد که از رخ او گل نچیده‌ام کان گل
برای زینت باغ است، بهر چیدن نیست
تأسف است که بر روزگار رفته خورد
برای کشته شدن صید را تپیدن نیست
چگونه آه کشم، کآنچنان گرفتارم
به دست غم که مجال نفس کشیدن نیست
شمارهٔ ۱۷: لب ز کوثر تر نمی‌سازیم ما تا آتش استشمارهٔ ۱۹: یار شادان رفت و با خود جان ناشادم نبرد

اطلاعات

وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.