هوش مصنوعی: محراب ابرو زیبایی خاصی دارد که با هیچ محراب دیگری قابل مقایسه نیست. احساسی که در دل ما به وجود می‌آورد و زیبایی‌ای که در چهره ارائه می‌دهد، منحصر به فرد است و هیچ چیز دیگری نمی‌تواند مانند آن جایگاهی در دل داشته باشد.

هوش مصنوعی: باید در این دنیا سختی‌ها را تحمل کرد و از دلایل و علل بی‌خبر بود، زیرا اینجا دنیای عشق است و نه دنیای اسباب و علل.

هوش مصنوعی: برای ملاقات با نسیم صبحگاه و زلف او، دیگر نمی‌توانم بیشتر از این در درگیری با آن زلف‌ها خود را پیچیده کنم؛ دیگر توان ادامه این وضعیت را ندارم.

هوش مصنوعی: ما به خوشحالی روی آورده‌ایم، ای سرنوشت بسته؛ اگر خوشحالی‌هایی برای ما مقدر است، پس دری را باز کن، چرا که اینجا جایی برای شادی نیست.

هوش مصنوعی: این منم ای خدای بزرگ که چهره محبوبم را بی هیچ پوششی می‌بینم. چه خوشبختم که چنین حالتی دارم، اگر این دیدن واقعی باشد و در خواب نباشم.

هوش مصنوعی: زمانی که احساسات عمیق از دل به چشم می‌آیند، اشک‌ها که همانند خون به رنگ می‌شوند، دیگر هیچ رنگی از سیمی که در آتش بوده، در آب پیدا نمی‌شود.