ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ  ۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>منت ایزد را که سودای توام از سر نرفت</p></div>
<div class="m2"><p>رفت جان، اما غمت از جان غم پرور نرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر سر خاکم گذار آورد و من در خواب مرگ</p></div>
<div class="m2"><p>هیچ کس را آنچه آمد بر سرم بر سر نرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>نقش بر آب ارچه بی صورت بود اعجاز عشق</p></div>
<div class="m2"><p>نقش آن صورت مرا هرگز زچشم تر نرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>سعی ها کردم که پا بر منظر چشمم نهد</p></div>
<div class="m2"><p>سعی من ضایع نشد دل رفت اگر دلبر نرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>عاشقی و رستگاری کی درست آمد به هم</p></div>
<div class="m2"><p>رفت چون پروانه در آتش برون دیگر نرفت</p></div></div>

دیوان ابوالحسن فراهانی شاعر قرن یازدهم به اهتمام رضا عبداللهی - ابوالحسن فراهانی - تصویر ۱۳۲

شمارهٔ  ۱۴

منت ایزد را که سودای توام از سر نرفت
رفت جان اما غمت از جان غم پرور نرفت
بر سر خاکم گذار آورد و من در خواب مرگ
هیچ کس را آنچه آمد بر سرم بر سر نرفت
نقش بر آب ارچه بی صورت بود اعجاز عشق
نقش آن صورت مرا هرگز زچشم تر نرفت
سعی ها کردم که پا بر منظر چشمم نهد
سعی من ضایع نشد دل رفت اگر دلبر نرفت
عاشقی و رستگاری کی درست آمد به هم
رفت چون پروانه در آتش برون دیگر نرفت

شمارهٔ  ۱۲

شمارهٔ  ۱۳

منت ایزد را که سودای توام از سر نرفت

رفت جان، اما غمت از جان غم پرور نرفت

بر سر خاکم گذار آورد و من در خواب مرگ

هیچ کس را آنچه آمد بر سرم بر سر نرفت

نقش بر آب ارچه بی صورت بود اعجاز عشق

نقش آن صورت مرا هرگز زچشم تر نرفت

سعی ها کردم که پا بر منظر چشمم نهد

سعی من ضایع نشد دل رفت اگر دلبر نرفت

عاشقی و رستگاری کی درست آمد به هم

رفت چون پروانه در آتش برون دیگر نرفت

شمارهٔ ۱۳

اطلاعات