ابوالحسن فراهانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ  ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تار زلفت گر چو بخت تار با ما یار نیست</p></div>
<div class="m2"><p>یک گره کمتر به دور افکن دلم دشوار نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>میکنی دانسته گرمی تا بسوزم سینه را</p></div>
<div class="m2"><p>گرمی خورشید بهر سوختن در کار نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>من کجا و آرزوی سایه ی دیوار او</p></div>
<div class="m2"><p>آفتاب عالم آرا را در آنجا بار نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ای که گویی یار هست اندر پی آزار تو</p></div>
<div class="m2"><p>منت آزار بر جان است اگر بیزار نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>خار مژگان بسته بر گل‌های اشکم راه را</p></div>
<div class="m2"><p>صبر باشد چاره‌ام چون هیچ گل بی‌خار نیست</p></div></div>

دیوان ابوالحسن فراهانی شاعر قرن یازدهم به اهتمام رضا عبداللهی - ابوالحسن فراهانی - تصویر ۱۳۲

شمارهٔ  ۱۳

تار زلفت گر چو بخت تار با ما یار نیست
یک گره کمتر به دور افکن دلم دشوار نیست
میکنی دانسته گرمی تا بسوزم سینه را
گرمی خورشید بهر سوختن در کار نیست
من کجا و آرزوی سایه ی دیوار او
آفتاب عالم آرا را در آنجا بار نیست
ای که گویی یار هست اندر پی آزار تو
منت آزار بر جان است اگر بیزار نیست
خار مژگان بسته بر گل های اشکم راه را
صبر باشد چاره ام چون هیچ گل بی خار نیست

شمارهٔ  ۱۱

شمارهٔ  ۱۲

تار زلفت گر چو بخت تار با ما یار نیست

یک گره کمتر به دور افکن دلم دشوار نیست

میکنی دانسته گرمی تا بسوزم سینه را

گرمی خورشید بهر سوختن در کار نیست

من کجا و آرزوی سایه ی دیوار او

آفتاب عالم آرا را در آنجا بار نیست

ای که گویی یار هست اندر پی آزار تو

منت آزار بر جان است اگر بیزار نیست

خار مژگان بسته بر گل‌های اشکم راه را

صبر باشد چاره‌ام چون هیچ گل بی‌خار نیست

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات