هوش مصنوعی: ای که چهره‌ات مانند خورشید درخشان است، در کنار هلال زیبایی تو، هیچکس دیگر نمی‌تواند مانند خورشید و ماه باشد، حتی اگر از عطر و خوشبویی گل و عنبر هم صحبت کنیم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که خطی بر چهره‌ات نیفتاده، کسی تو را نمی‌بیند و هیچ‌کس جشن رویت را همواره به تأخیر نخواهد انداخت.

هوش مصنوعی: هر کسی که آن خط سیاه را بر چهره‌ات ببیند، خواهد گفت که راست می‌گوید، زیرا نور از صورت تو به وضوح می‌تابد مانند نور ماه.

هوش مصنوعی: اگر نبود چشمان خوش‌رنگ و دلربایت، دلم را از دست می‌دادم، اما با نور شفق و زیبایی‌هایی که در تو وجود دارد، همه‌چیز را فراموش می‌کنم.

هوش مصنوعی: به چشمان پرخونم نگاه کن، اگر تصویر خودت را در آن نمی‌بینی، به رنگ سیمین در افق نگاه کن که بر قمر هلالی نقش بسته است.

هوش مصنوعی: اگر سنگ‌های مشکلات را به آسمان بزنی و آن را بشکنی، در غیر این صورت نمی‌توانی جام هلالی را که در ابروی توست، به دست بگیری.

هوش مصنوعی: من لبخند خود را به خاطرش از دست دادم و به نظر می‌رسد که او به خاطر این احساس من به من پاسخ داده است.

هوش مصنوعی: اینکه نشانه‌ای از محبوبم به خطی زیبا و مشکی باقی مانده، باعث می‌شود که او تصور کند که دلیلی برای دیوانگی من وجود دارد، در حالی که عقلش در سرش نیست.

هوش مصنوعی: نور صورت تو، ای محبوب، اگر به سمت کسی بیفتد، چگونه می‌تواند از نور خورشید مخفی بماند و خود را پنهان کند؟

هوش مصنوعی: آن مرد بزرگ که هنگام صحبت کردن، به خاطر سنگینی بار نقره و طلا خم شده است.