هوش مصنوعی: دل من از لذت گرفتار شدن چنان شاد است که حتی اگر صد بار هم او را از دام بیرون بکشی، باز هم در آن دام باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: اگر دل من گمراه و سرگشته شود، باید تمامی درد و رنج‌های زندگی از وجود او خارج شود.

هوش مصنوعی: اگر تو پرده از چهره‌ی سرنوشت من برداری، روزگار همه انسان‌ها به مانند شب تار می‌شود.

هوش مصنوعی: چشمانم همچون برقی زحمت‌کشیده و گریان‌اند، آتش عشق در درونم شعله‌ور است و بیانگر این درد و اندوه می‌باشد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهد خداوند، خوشه‌ها را با خون پرورش می‌دهد و نه با آب. من در زمین به کار می‌روم و به نام اردانه شناخته می‌شوم.

هوش مصنوعی: اگرچه به شدت و استواری چون کوه هستم، اما به راحتی می‌توانم مانند کاه بر روی آب شناور شوم و تغییر کنم.

هوش مصنوعی: عجب است که با وجود اینکه دلم خون می‌شود، باز هم تمایل دارم به چیزی که باعث درد و رنج من است. زندگی‌ام به پایان رسیده و من همچنان در حال تحمل دردهای گذشته‌ام هستم.

هوش مصنوعی: خود را به سختی می‌سوزانم تا کسی متوجه نشود، زیرا به سختی به کوی محبوب می‌روم.