هوش مصنوعی: نگرانم که به خاطر دلتنگی و دردی که دارم، محبوبم از من دوری کند و مانند نور چشمی از من فاصله بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر ناله‌ام خواب دیگران را گرفته است، به شما می‌گفتم که هرگز کسی خواب چنین روزی را نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: من در کنار دریا نشسته‌ام و اشک‌هایم مانند آب دریا رفته‌اند، با این حال خودم خالی از آب هستم، درست مثل حبابی که پر از هواست.

هوش مصنوعی: خواب چنان رویایی به من نشان می‌دهد که حتی از سرنوشت خودم هم راضی و خوشحال به نظر می‌رسم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که اشک‌های من در صبح به مانند شکر در آب حل شده و گداخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: عاشق من دچار درد و رنجی شده، و جالب‌تر اینکه من مانند عاشقان دیگر اشک ریخته، از چشمانم خون جاری است.

هوش مصنوعی: دوران سختی بر من گذشته و از آن می‌ترسم که سایه‌اش بر زندگی‌ام بماند و اجازه ندهد به آرامش و روشنی برسم.

هوش مصنوعی: مانند کودکانی که از مدرسه فرار کرده و ناراحت هستند، نمی‌توانم در کنار کسی به گریه بپردازم و از کتاب و نوشتن دور شوم.

هوش مصنوعی: در برابر چشمانم، روز قیامت را می‌بینم که ستاره‌ها به شکل بی‌نظمی از آسمان به زمین می‌ریزند.

هوش مصنوعی: چشم من به پرده‌های مختلفی از راز و رمز پوشیده شده است و این حجاب‌ها، مانع دیدن حقیقت می‌شوند.

هوش مصنوعی: مردم عیب‌های خود را با پرده‌ای می‌پوشانند، ولی من در این نگرانی و اضطراب نمی‌دانم چه چیزی را از دیگران پنهان کنم.

هوش مصنوعی: اشک من با رنگ خون آمیخته شده و دور نیست که روزگار یک زمانی مرا به خوشی‌هایش بسنجد.

هوش مصنوعی: من از زندگی که داشته‌ام دوری می‌کنم، بر این اساس که نوشیدنی‌هایم را از چشم خود و شرابم را از خون خود به دست آورده‌ام.

هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی و جذابیت دو جلوه از عشق، یکی را به خاطر محبت و دیگری را به خاطر خلوص و اصالتش از دست داده‌ام.

هوش مصنوعی: ای خدای من، چه حالی داری که درمان درد چشمان من بی‌صورت است، مانند تصویری که بر آب نقش می‌بندد.

هوش مصنوعی: دیگر چه واقعه‌ای رخ داده است که وقتی موهای یار بوی مشک و عنبر می‌دهد، من به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرم و دچار چرخش و هیجان می‌شوم.

هوش مصنوعی: پرندگان سحرگاهی از آمدن روز خبر می‌دهند و با ناله، نوید خوشی را به گوش می‌رسانند.

هوش مصنوعی: گفتم که با اشک احساسات خود را نشان دهم، اما رنگ خون از غم درونم به وضوح نمایان شد، چون خود را در آینه دیدم که مانند خضاب رنگین شده‌ام.

هوش مصنوعی: گل هرگز نمی‌خواهد که رنگش بیشتر شود، حتی اگر کسی به او گلاب بیشتری بدهد. این نشان می‌دهد که طبیعت و زیبایی خود را با افزایش کثرت و محبوبیت نمی‌خواهد بلکه بیشتر به عمق و اصالت خود اهمیت می‌دهد.

هوش مصنوعی: از کسی که مثل مگس به زیبایی‌های ظاهری و فریبنده می‌چسبد، دوری کن و احتیاط کن؛ چون این جذابیت‌ها ممکن است تو را از مسیر صحیح منحرف کنند.

هوش مصنوعی: اگر آب غبار را ببرد، پس از آن که آب بر روی چشمان من ریخته شود، غبار به وجود می‌آید و برای من مانند حجاب می‌شود.

هوش مصنوعی: مژه‌های من به قدری به هم چسبیده است که هیچ راهی برای باز کردن آن‌ها وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اکنون که به درستی مرا از پا درآورده‌اند، با این‌که گفته‌اند جوانی تا زمانی که چشم را باز کنی، سپری خواهد شد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به آسانی به درد و مشکلات من غلبه کند؛ زیرا چشم من بیهوده در آب شیرین نگاه نمی‌کند.

هوش مصنوعی: شیری که در چشمانم می‌ریزد، باعث می‌شود که چشمانم خونین شود. بله، هر چیزی ریشه‌ای دارد و به اصل خود برمی‌گردد.

هوش مصنوعی: من از اینکه با درد و رنجی عمیق، شادابم، چرا که می‌دانم در نهایت این زندگی ناعادلانه از خون من خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: ما همه از ترس قضاوت و واکنش مردم از اعمال ناپسند دوری می‌کنیم، اما بدانیم که این ترس هیچ‌گاه نمی‌تواند ما را از عذاب و مجازات الهی نجات دهد.

هوش مصنوعی: چون تصمیم گرفتم که تحت تاثیر نگاه دیگران نباشم، از این درد و رنج می‌خواهم به آرامش و سایه بزرگتری پناه ببرم.

هوش مصنوعی: مهدی، که لقب هادی را دارد و شاه زمانه است، معصوم است و نسب او از پدر به پدر ادامه دارد تا به ابوتراب می‌رسد.

هوش مصنوعی: پادشاهی که همچون خورشید می‌درخشد و نورش به دیگران تابیده می‌شود، همانند ذره‌ای است که به خورشید وابسته است.

هوش مصنوعی: من از شدت ترس از عدالت او، آستینم را پر از اشک کرده‌ام؛ می‌ترسم که سیلاب اشک‌هایم باعث ویرانی‌ام شود.

هوش مصنوعی: چشمم به نور توجه دوخته شده است و منتظر هستم که کسی قدم به عرصه بگذارد و مرا از این انتظار برهاند.

هوش مصنوعی: ای شاه، تو کسی هستی که خاک پای تو به قدری ارزشمند است که آسمان برتر از خود را به خاطر تو به انتقاد می‌کشد.

هوش مصنوعی: کسی که از توبه و امید خود به دیگران دست کشیده، همین عذاب برای او کافی است.

هوش مصنوعی: فردی به شدت تشنه است و حتی از کنار آب می‌گذرد، اما وقتی به آب دسترسی پیدا می‌کند، تمام توجهش به آب جلب می‌شود. این نشان می‌دهد که شدت عطش چگونه می‌تواند انسان را به سمت آب بکشاند.

هوش مصنوعی: درک عقل از حقیقت تو مانند چاهی تاریک است و مقام تو همچون ستاره‌ای در آسمان است که در میان فلک می‌درخشد.

هوش مصنوعی: آن کس که عمیق‌ترین دانش و قدرت را دارد، مانند مالکی که در دنیایی بی‌نهایت دراز می‌کند، می‌تواند انسان را به عمق لامکان و بی‌نهایت سوق دهد.

هوش مصنوعی: گفتن شعر و ستایش درباره کسی، هر لحظه و به طور مداوم، بی‌احترامی به ادب نیست.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زنده هستم، ستایش تو یا ستایش خدمت‌گزار تو را خواه‌ام گفت.

هوش مصنوعی: یکی از دوستان اشاره می‌کند که انتخاب بین دو چیز دشوار است و این کار ممکن است به مشکلاتی منجر شود. در حقیقت، گاهی اوقات باید بین دو گزینه حیاتی یکی را انتخاب کنیم و این انتخاب می‌تواند بسیار سخت باشد.

هوش مصنوعی: اگر دشمنان یکدیگر هستند، چرا مثل دوستان زندگی می‌کنند و تمام عمرشان را در کنار هم با خوشحالی می‌گذرانند؟

هوش مصنوعی: اگر به دوستی‌اش اشاره می‌شود، پس چرا شغل‌هایی را انتخاب کرده‌اند که با هم تضاد دارند و در عالم با یکدیگر سازگار نیستند؟

هوش مصنوعی: هر دروازه‌ای را که او می‌بیند، به هم می‌ریزد و این جریان روز و شب، نظمی خوش و زیبا به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر از من بپرسی دربارهٔ ویژگی‌های کم‌نظیر این فرد، به تو پاسخ می‌دهم.

هوش مصنوعی: در هر مکانی که صحبت و گفت‌وگو آغاز شود، باید به دقت و با تیزبینی به ادامه آن پرداخت تا به نتیجه و جواب مورد نظر دست یابیم.

هوش مصنوعی: ماهی وقتی در دریا باشد و به وصال آن برسد، آرامش دارد و احساس راحتی می‌کند. اما همین که از دریا دور می‌شود، دائماً در نگرانی و اضطراب به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: ما با وجود اینکه در دنیای مادی و محدود زندگی می‌کنیم، به وسیله‌ی خلاقیت و استعدادهایی که داریم، توانسته‌ایم کارهایی شگفت‌انگیز و متفاوت انجام دهیم که واقعاً شگفت‌آور است.

هوش مصنوعی: من تا حالا معانی او را در قالب شعر دیده‌ام و می‌توانم ادعا کنم که در شب ستارگان، آفتاب را مشاهده کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در دانش و شعر باید احتیاط کرد و کسی که در نظم و نثر توانمند است، مانند یک پادشاه بر جان‌های مردم مسلط است.

هوش مصنوعی: زمان آن فرا رسیده است که نویسنده‌ی تقدیر، کارهای زیبای او را در آسمان ثبت کند و وجود دعاهای مستجاب را به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: باد در آسمان در ارتفاعی به اندازه‌ی مقام بلند تو در حرکت است، البته به شرطی که تغییر و انقلابی در اینجا ایجاد نشود.

هوش مصنوعی: غم به سرعت به دنبال منزلگاه دشمن تو می‌گردد و شادی بدون هیچ تب و تابی به سوی تو می‌آید.

هوش مصنوعی: من امیدوارم که به این ترتیب، زمین آرام بگیرد و آسمان با شتاب حرکت کند.