هوش مصنوعی: ای دوست، بیا قدمی به دشت بگذار، چون گل در باغ دلشادی و شادابی نیست، چه بسیار می‌توان در چنین جایی نشست و لذت برد.

هوش مصنوعی: اگر گل در مسیرش با خارها و مشکلاتی روبرو شود، باز هم با قدمی محکم و شجاعانه به جلو پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: چمن به اندازه‌ای شاداب و سرزنده شده است که در جهان هیچ‌کس به جز من و بلبل نمی‌تواند از شادی و شور آن فریاد کند.

هوش مصنوعی: نگاه کن که چطور دیده نرگس به سفیدی درآمده و هنوز پلک نمی‌زند در تماشای سوسن.

هوش مصنوعی: به زیبایی گل لاله و زخم آن نگاه کن؛ اگر غیر از این را ببینی، متوجه خواهی شد که شب‌ها چقدر طولانی و پر از انتظار به صبح می‌رسند.

هوش مصنوعی: اکنون هیچ‌کس آبی در جوی نمی‌بیند، نه به خاطر اینکه آبی وجود ندارد، بلکه به دلیل دیگری است که نمی‌گویم.

هوش مصنوعی: برای این که چمن سبز و شاداب مانند آن شود که تحت تأثیر حیرت و شگفتی‌اش، آب از رفتن بازمانده است.

هوش مصنوعی: زمین نرم و لطیف، مانند شیشه‌ای که باده‌ای روشن در آن ریخته شده، پر از لاله‌های تازه و پیدا است.

هوش مصنوعی: زمین دیگر نمی‌تواند بیشتر از این گل‌ها را پنهان کند، اما نمی‌توان به گل‌ها نور آفتاب داد.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر رطوبت زیاد فشرده شود، آب می‌تواند یک گل را سیراب کند و جلوه‌گری باغ را زنده کند.

هوش مصنوعی: به خاطر وزش نسیم صبحگاهی، زمین به قدری سرسبز و شاداب شده است که مانند سطح آب می‌درخشد و نرم و لطیف به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: آب سرخ مثل رنگ لاله است و بلبل به خاطر بی‌وفایی گل، در باغ به سوگ نشسته و گریه می‌کند.

هوش مصنوعی: من در اشتباه بودم که بهار را در روز دی دیدم، خون سُرخ بر زمین ریخته شده و نشانه‌های خیانت و زهر سوسن نمایان است.

هوش مصنوعی: نسیم نمی‌تواند از حاشیه باغ خارج شود، مگر اینکه درخت چنار یده‌اش را به دامنش بیفکند.

هوش مصنوعی: چون گل زیبا در آسمان نمایان شده، جای تعجب نیست که زمین از رفتن و فاصله گرفتن از آن زیبایی پر شده است.

هوش مصنوعی: زبان گل، به خاطر جادوی خاصی که دارد، مانند صدای پرنده‌ای آزاد و زیبا به گوش می‌رسد، چرا که وقتی پرنده‌ای می‌خواند، گل‌ها نیز با حرکت خود، مانند پیراهنی که پاره شده، به آن پاسخ می‌دهند.

هوش مصنوعی: اکنون از شرم وقتی به باغ نگاه می‌کنم، متوجه اشتباه خود می‌شوم که آن گل‌های خوشبو را ستاره نامیدم.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال زیبایی و خوشبوئی هستی، بدون کمک دیگران، با نگاه محبت‌آمیز و گرم خود، بر گل‌ های باغ عشق بتاب.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، کسی که شهید است را از دیگران نمی‌شناسند، زیرا کفن او مانند گل‌های سرخ درخشان است و همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی آفتاب طلوع می‌کند، دیگر ستاره‌ای باقی نمی‌ماند. وقتی گل از درخت برمی‌خیزد، شکوفه نیز از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: گل لاله به خاطر شبنم‌هایی که بر رویش نشسته، به زیبایی و آرزوی بوسیدن زمین اشاره می‌کند و این تصویر، از سر شوق و عشق او به زمین نشان دارد.

هوش مصنوعی: امام شرق و غرب، محور عالم است و هنوز به اوج اخلاقی خود دست نیافته است. او به زیبایی نامش شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر آفتاب را بگویم که از این مقام و منزلت بالاتر است، خورشید به اندازه‌ای بلند می‌شود که بر قله‌ی آسمان قرار گیرد تا به من برسد.

هوش مصنوعی: اگر برای نزدیکی به او ممکن بود، ستاره‌ها هم می‌توانستند به خدمتگزارانش تبدیل شوند و در کنار او سکنی گزینند.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به خلقت فرشتگان اشاره دارد و بیان می‌کند که در کار خدا، اسراری وجود دارد که شایسته ستایش و تقدیس است. در واقع، اشاره به این دارد که آفرینش فرشتگان دارای عمق و زیبایی خاصی است که تنها خداوند از آن آگاه است و این امر نشان‌دهنده عظمت و جلال اوست.

هوش مصنوعی: اگر چنین بندی وجود نداشت، زمین به اندازه‌ای توان نداشت که برای طوفان او این‌قدر سرزمین بسازد و در اختیارش بگذارد.

هوش مصنوعی: اگر داستان بزرگی را سنگ بشنود، مانند روغن بر روی آب به آرامی و به راحتی به سطح خواهد آمد. این بدان معناست که حقایق و معانی بزرگ، به رغم مشکلات، در نهایت خود را نشان خواهند داد و بر همه چیز غالب خواهند شد.

هوش مصنوعی: اگر خلاف نظر و ارادهٔ او، گردون (آسمان) مسیری دیگر برگزینند، حتی در آن صورت هم، از قدرت و تاثیر او، آتش به خرمن (محصول) خواهند زد.

هوش مصنوعی: اگر آسمان تفاوتی نکند، از طرفی کهکشانی به دورش می‌پیچند و گویی آن را با بندهایی در گردن می‌گذارند.

هوش مصنوعی: به دلیل وجود عدل و انصاف در زمان او، دست ابر به نماد این عدالت بر خاک و زمین نشانه‌ای از سرزندگی و شگفتی می‌گذارد.

هوش مصنوعی: با امید اینکه مردم او را بنده خود کنند، همچون اینکه درخشان و زیبا به نظر می‌رسد، همان‌طور که آهو در سرزمین ختن سیاه و معطر است.

هوش مصنوعی: شاعران همیشه از ماه و دریا یا به نوعی زیبایی و عظمت آنها صحبت می‌کنند و وقتی که می‌خواهند گلایه کنند یا از کسی تعریف کنند، این کار را با شور و شوق انجام می‌دهند.

هوش مصنوعی: من هرگز و هرگز جرأت نکردم و نخواهم کرد که زیبایی چهره‌ات را در مقابل درد و مشکلاتی که تجربه کرده‌ام، نادیده بگیرم.

هوش مصنوعی: ای خدا، کسی همانند تو که بتواند هفت آسمان را در یک جا جمع کند، وجود ندارد.

هوش مصنوعی: از قدرت آسمانی، یکی از خیمه‌ها در شهر مقام تو بر سرزمین‌های هفتگانه قرار دارد.

هوش مصنوعی: خداوند به خاطر بلندی آسمان، باغ پاک تو را به مانند یک پیراهن درآورده است.

هوش مصنوعی: برای اینکه مردم به نام تو اشاره‌ای داشته باشند، در گوش‌های خود جواهرهای بهشتی را جای می‌دهند.

هوش مصنوعی: به من از چشمانت بخور و از دامن استرس دوری کن، که واقعا نکته‌ی جالبی در اینجا نهفته است.

هوش مصنوعی: اگر تو نور چشم عالم نیستی، پس چگونه جهان به برکت تو در هر لحظه پر می‌شود؟

هوش مصنوعی: این خطوط به شکل پرتوهای خورشید نیستند، بلکه از حسد فکری تو برخاسته‌اند و مانند موهایی از بدن بیرون آمده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر نگین تو در برابر آفتاب قرار گیرد، باعث می‌شود نام خوشایند تو در سنگ عقیق در معدن به یادگار بماند.

هوش مصنوعی: با این امید که در آشپزخانه، آسمان دیگر شکلی نخواهد گرفت و کارها به درستی انجام خواهند شد.

هوش مصنوعی: گاهی قلم شاعر برای توصیف تو می‌نویسد و از معجزات تو سخن می‌گوید، حتی اگر نود بار در وصف این امام زمان بگوید.

هوش مصنوعی: هرگز کلمات نمی‌توانند آرام بگیرند، زیرا داستان تمجید از تو در زبان، همانند جان در تن است.

هوش مصنوعی: الف نامه‌ای را به سینه می‌فشارد که در آن برعکس ستایش تو و دوستانت سخن گفته شده است.

هوش مصنوعی: در دل انسان حقیقتی وجود دارد که نه ستایش تو است و نه نشانه‌ای از خوبی. درون خود، این حقیقت می‌تواند مثل چاهی تاریک و عمیق باشد که همواره در حال نشان دادن سیاهی و زشتی است.

هوش مصنوعی: برای تو، مردم به اشتباه شمعی را به عنوان نماد پاکی می‌دانند، در حالی که این شمع تنها روی پای شمع قرار دارد و در واقع خود از نور و روشنی نمی‌باشد.

هوش مصنوعی: اگر تیغ تو مانند جواهری درخشان باشد، پس چرا از آهن می‌ترسی؟

هوش مصنوعی: به معنای این شعر می‌توان گفت: به خاطر تو، یعنی به دلیل ارزش و اهمیت تو، من حاضر هستم همه آرزوهایم را فدای تو کنم، حتی اگر این آرزوها با مشکلات و دشمنی‌ها همراه باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه به خاطر ضعف و ناتوانی‌ام نمی‌توانم خوب ایستاده خدمت کنم، اما همچنان با عشق و ارادت به پای خدمتت می‌آیم، حتی اگر مثل یک سوزن ضعیف و نازک باشم.

هوش مصنوعی: اگر تو به من کمک نکنی، در غیر این صورت در میانه‌ی راه دچار مشکل می‌شوم و نمی‌توانم ادامه دهم.

هوش مصنوعی: من به حدی از پاکی و صفای دل رسیده‌ام که دیگر نمی‌توانم سخن ناپاک و ناپسند را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: من هیچ‌کس را جز تو ندارم تا در مورد مشکلاتم با او صحبت کنم، زیرا دیگران مانند بچه‌ها هستند و نمی‌فهمند که چه چیزی درست و چه چیزی نادرست است.

هوش مصنوعی: افراد تندخو و بی‌رحم برای دستیابی به منافع شخصی خود، هیچ دل‌رحمی و مروتی از خود نشان نمی‌دهند و نمی‌توانند به راحتی به دیگران کمک کنند. آنان مانند کشتی‌هایی هستند که در دریا بدون لنگر می‌رانند و از هیچ چیزی نمی‌هراسند.

هوش مصنوعی: شخصی با خصلت بخل و تنگ‌نظری در میان گروهی از افراد بی‌ارزش و کم‌فایده قرار دارد، که حتی دانه‌ی ناقابل و کوچکی را هم به سختی به دست می‌آورند، همان‌طور که کبوتر ناچار می‌شود از گلوی خود دانه‌ای کوچک بیرون بدهد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که شخص یا گروهی از مشکلات و چالش‌های زمین و آسمان دوری کرده‌اند و به نوعی از اندیشه‌ها و نگرانی‌ها در امان هستند. آنها از دنیای پر از تنش و اختلالات فاصله گرفته‌اند و می‌توانند در آرامش زندگی کنند.

هوش مصنوعی: در آنجا که قلم را به تسخیر می‌گیرند، شیطانی وجود دارد که همچون غلامان، گردن‌بند را بر گردن آویخته است.

هوش مصنوعی: آیا این افراد عاشق نان و معاش خود هستند که مانند پرندگانی بی‌خود، به سادگی و برای یک بار دیدن، این‌گونه زندگی می‌کنند؟

هوش مصنوعی: برای کسانی که برایشان زحمات زیادی کشیده‌اند، شب و روز تلاش کرده‌اند و مانند روزن به آن‌ها نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: قطعاً وسواس‌های آن‌ها ناشی از افکار شیطانی است و کمان‌هایشان نمایانگر سوءظن‌هایی است که در دل دارند.

هوش مصنوعی: هرگز نباید انتظار داشت که کسی مانند من باشد، همانطور که هیچ چیزی شبیه آفتاب سها نیست. من معابدی دارم که ارزش و معنا دارند، اما هیچکس نمی‌تواند به من شبیه باشد.

هوش مصنوعی: دوستی با مشکلات و چالش‌ها مانند سوار شدن بر اسبی است که در آتش زمانه پیش می‌رود.

هوش مصنوعی: کسی که در زندگی خود ارزش تو را درک نمی‌کند، همانطور که خاکستر در باغ نمی‌تواند چیزی باشد، در زندگی‌اش هیچ‌گونه حرمتی نخواهد داشت.