هوش مصنوعی: این که من اشک می‌ریزم، در واقع نشانگر غم و اندوه من نیست، بلکه به نوعی روز تیره‌ام را به حساب می‌آورد. چشم‌هایم اشک‌های من را می‌بینند و به نوعی مرا به عنوان کسی می‌دانند که در روزی که شایسته‌ی درخشش است، در حال غمگینی است.

هوش مصنوعی: من در حالت آشفتگی و بی‌قراری به سر می‌برم و دوستم نیز دچار همین حال و روز است. این پریشانی باعث می‌شود که دستار (دست‌کش) من هم به هم بریزد و در هم و برهم شود.

هوش مصنوعی: به خاطر شدت غم و اندوه من، هیچ‌کس در طول روز جرئت نمی‌کند در سایه دیوار من استراحت کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از عشق به وجود می‌آید، حال و هوای خاصی دارد. بخت من مملو از شور و هیجان است و سخنانم شیرین و دل‌نشین به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: آب و آتش ممکن است به خودی خود ضرری نداشته باشند، اما اگر بخواهند احساسات و عواطف را ببینند، ممکن است توانایی خود را در درک آن‌ها از دست بدهند. به ویژه وقتی که کسی در حال گریه کردن باشد، این حالت می‌تواند به شدت روح را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: چرا من از دل‌های سنگین و بی‌احساس نالیدم، اگر دل من مثل شیشه حساس و آسیب‌پذیر نبود؟

هوش مصنوعی: افرادی که زود عصبی می‌شوند، گاهی بر خلاف میل و خواسته دلشان اقدام می‌کنند. پس به من رحم کن، زیرا مانند آسمان که در گرما به سختی میافتد، من نیز در آزار و سختی هستم.

هوش مصنوعی: من در بدنم قطره‌ای خون دارم و نمی‌دانم که آیا دوباره چهره‌ام را با سرخی خود زینت خواهد بخشید یا اینکه باعث می‌شود یارم خوشحال و شاد شود.

هوش مصنوعی: ای کاش فقط به خاطر گلگون بودن صورتم، نیازی به توصیف‌های زیاد درباره پیامبر نداشتیم.

هوش مصنوعی: قبل از آنکه به توصیف خود بپردازم، باید بگویم که در نظر دارم خودم را به برتری برسانم و جهانی شوم، همانطور که در عشق و شور و هیجان قرار دارم.

هوش مصنوعی: من در وصف و ستایش بهشتیان سخن گفتم و حالا بهشت را به دست آوردم. اگر بگویم که اشعار من می‌تواند هر دو جهان را دربرگیرد، در واقع دروغ نگفته‌ام.

هوش مصنوعی: عقل نخستین، منبع و علت پیدایش بهترین پیامبران، حضرت محمد، آقابزرگ و سرور من است.

هوش مصنوعی: در روزی که او را توصیف می‌کنم، به گوشه‌ای می‌روم تا مبادا دشمنان که به رازهایم آگاه نیستند، نتوانند نور توصیف او را در درون من ببینند.

هوش مصنوعی: زمان آن فرارسیده است که شعری دلنشین را بر سر دلم بریزم، حالا که او می‌خواهد من را انکار کند.

هوش مصنوعی: من مانند آسمانم و تابش من، نور چهره محبوبم است. این عشق بی‌پایان و احساس شدید من، همچون اشک‌های خونینم، ثابت و در عین حال در حال تغییر است.

هوش مصنوعی: من تنها به عشق و محبت خود و فرزندانم توجه دارم و به هیچ چیز دیگری اهمیت نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: شعر من زیبا و خیالی است، اما وقتی به توصیف او می‌پردازم، حقیقتی در آن نهفته است که از بهترین شعرهایم هم عمیق‌تر و صادق‌تر است.