هوش مصنوعی: از روزگار هیچ لحظه‌ای را بدون دردسر و آرامش نگذرانده‌ام. ای ساقی، جامی پر از شراب برایم بیاور.

هوش مصنوعی: اگر دل‌شکستگان از می لذت ببرند، بر دلشان نشانه‌ای از عشق و غم باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: از آن نوشیدنی که وقتی نامش را می‌نویسند، سر قلم نویسنده در انجام کارهایش ماندگار می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر از شاخه‌ی درخت، پرنده‌ای آگاه و بیدار نشود، حتی اگر قطره‌ای آب به پای نهال بریزی، تأثیری نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگر خداوند به جای روح انسان، تکه‌ای از خاک را به او می‌داد، عیش و نوش و شادی از زندگی نه تنها وجود نداشت، بلکه مرگ هم به سراغش نمی‌آمد.

هوش مصنوعی: شرابی که اگر یک قطره از آن بچکد، باعث می‌شود که ماه همچون هلالی شفاف به خسوف برود، چیزی غیرممکن است.

هوش مصنوعی: بوی می، به گونه‌ای است که اگر نسیم شمال به آن برسد، می‌تواند داستان آمدن عیسی را بازگو کند.

هوش مصنوعی: شرابی که رنگ و بوی آن به سوز لاله و گل است، مانند عشق است که با عقل دشمنی دارد و همچنین مانند دانشی است که به مال و ثروت بی‌اعتناست.

هوش مصنوعی: از زمانی که از این شراب می‌نوشیدم، لب پیاله دیگر با خنده و شادی رنگی ندارد، مانند گلی که پژمرده شده است.

هوش مصنوعی: باده‌ای که خداوند جهانیان بر ما نازل کرده است، مانند خونی است که برای دشمنان سلطان‌های شرق و غرب مجاز است.

هوش مصنوعی: در آسمان، مقام امامی که به مانند بخت و روزگار به نیازمندان روزی می‌رساند، علاوه بر اینکه حال و هوای او را همچون درویشان در دل‌ها زنده نگه می‌دارد، نشان از مقام بلند اوست.