خواجه عبدالله انصاری » رباعیات شیخ انصاری (نقل از کشف الاسرار و انوارالتحقیق) » شمارهٔ ۹۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر کافرم ایدوست مسلمانم کن</p></div>
<div class="m2"><p>مهجور توام بخوان و درمانم کن</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر در خور آن نیم که رویت بینم</p></div>
<div class="m2"><p>باری بسر کوی تو قربانم کن</p></div></div>

شمارهٔ ۹۱

گر کافرم ایدوست مسلمانم کن
مهجور توام بخوان و درمانم کن
گر در خور آن نیم که رویت بینم
باری بسر کوی تو قربانم کن

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از عشق به معشوق سخن می‌گوید و به او می‌گوید اگر کافر هستم، تو مرا مسلمان کن. او اظهار می‌دارد که احساس تنهایی و دوری از معشوق دارد و از او می‌خواهد که او را بخواند و به او آرامش دهد. همچنین، اگر لایق دیدن معشوق نیست، حاضر است در کوی او قربانی شود. به طور کلی، این شعر بیانگر longing (اشتیاق) و فدای خود برای عشق است.

شمارهٔ ۸۹

شمارهٔ ۹۰

هوش مصنوعی: اگر من کافر هستم، ای دوست، مرا مسلمان کن. من از محبت تو دور شده‌ام، پس با ذکر خود مرا بخوان و درمان کن.

گر کافرم ایدوست مسلمانم کن

مهجور توام بخوان و درمانم کن

هوش مصنوعی: اگر لیاقت دیدن رویت را داشته باشم، پس دستی بر سر کوی تو بگذار و مرا قربانی کن.

گر در خور آن نیم که رویت بینم

باری بسر کوی تو قربانم کن

شمارهٔ ۹۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده