خواجه عبدالله انصاری » رباعیات شیخ انصاری (نقل از کشف الاسرار و انوارالتحقیق) » شمارهٔ ۶۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اندر همه عمر من شبی وقت نیاز</p></div>
<div class="m2"><p>آمد بر من خیال معشوقه فراز</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>برداشت نقاب مرمرا گفت بناز</p></div>
<div class="m2"><p>باری بنگر که از که ماندستی باز</p></div></div>

شمارهٔ ۶۴

اندر همه عمر من شبی وقت نیاز
آمد بر من خیال معشوقه فراز
برداشت نقاب مرمرا گفت بناز
باری بنگر که از که ماندستی باز

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به یکی از شب‌های عمرش اشاره می‌کند که در آن به یاد معشوقه‌اش افتاده است. او با دیدن چهره معشوقه، به زیبایی او اشاره می‌کند و از او می‌خواهد که به او نگاه کند و ببیند که او در غیاب معشوقه چه حال و روزی دارد. شعر احساس عمیق عشق و دلتنگی را به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۶۲

شمارهٔ ۶۳

هوش مصنوعی: در طول زندگی‌ام، شبی در زمانی که به کمک نیاز داشتم، یاد معشوقه‌ام به سراغم آمد.

اندر همه عمر من شبی وقت نیاز

آمد بر من خیال معشوقه فراز

هوش مصنوعی: برداشتن پوشش از چهره‌ام، گویی بگوید: «به تماشا بنشین که از چه کسی مانده‌ای باز.»

برداشت نقاب مرمرا گفت بناز

باری بنگر که از که ماندستی باز

شمارهٔ ۶۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده