خواجه عبدالله انصاری » رباعیات شیخ انصاری (نقل از کشف الاسرار و انوارالتحقیق) » شمارهٔ ۱۰۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر آب دهی نهال خود کاشته</p></div>
<div class="m2"><p>و ر پست کنی بنا خود افراشته</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من بنده همانم که تو پنداشته</p></div>
<div class="m2"><p>از دست میفکنم چو برداشته</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰۱

گر آب دهی نهال خود کاشته
و ر پست کنی بنا خود افراشته
من بنده همانم که تو پنداشته
از دست میفکنم چو برداشته

هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت حفظ و مراقبت از نهال و بنا اشاره دارد. شاعر می‌گوید اگر به چیزی که خود ساخته‌ای آب بدهی و آن را پایین نیاوری، من همان کسی هستم که تو فکر می‌کنی و هرگز آن را رها نمی‌کنم. به نوعی، این اشعار بر وفاداری و مسئولیت نسبت به کارهایی که آغاز کرده‌ایم تأکید می‌کند.

شمارهٔ ۹۹

شمارهٔ ۱۰۰

هوش مصنوعی: اگر به نهال خود آب بدهی، باید آن را با محبت و مراقبت پرورش دهی و درختی که خود ایجاد کرده‌ای را نیز تضعیف نکنی.

گر آب دهی نهال خود کاشته

و ر پست کنی بنا خود افراشته

هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که تو فکر می‌کنی، و از دست نمی‌دهم وقتی که به دست می‌آورم.

من بنده همانم که تو پنداشته

از دست میفکنم چو برداشته

شمارهٔ ۱۰۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده