ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۷۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گرچه همه جهد بندگی بنمایم</p></div>
<div class="m2"><p>از عشق تو پیش کس زبان نگشایم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هم بر سر آب آید این قصه چو من</p></div>
<div class="m2"><p>با آب دو چشم خویش می برنایم</p></div></div>

دیوان ظهیر الدین فاریابی به اهتمام امیرحسین یزدگردی - طاهر بن محمد ظهیر فاریابی - تصویر ۱۲۵

شمارهٔ ۷۲

گرچه همه جهد بندگی بنمایم
از عشق تو پیش کس زبان نگشایم
هم بر سر آب آید این قصه چو من
با آب دو چشم خویش می برنایم

هوش مصنوعی: شاعر بیان می‌کند که هرچقدر برای عشق تو تلاش کنم و خود را خدمتگزار نشان دهم، اما راز عشق تو را به کسی نخواهم گفت. او همچنین اشاره می‌کند که این داستان آن‌قدر عمیق است که حتی در کنار آب، اشک‌هایش را بریزد و از درد عشق تو شکایت نکند.

شمارهٔ ۷۰

شمارهٔ ۷۱

هوش مصنوعی: هر چقدر که برای نشان دادن بندگی و خضوع خود تلاش کنم، از عشق تو هیچ‌گاه درباره‌اش با کسی صحبت نمی‌کنم.

گرچه همه جهد بندگی بنمایم

از عشق تو پیش کس زبان نگشایم

هوش مصنوعی: این داستان زمانی پیش خواهد آمد که من نیز مانند آب، اشک‌های خود را بر زمین بریزم.

هم بر سر آب آید این قصه چو من

با آب دو چشم خویش می برنایم

شمارهٔ ۷۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده